Fleta e pestë e votimit i kërkon qytetarëve të shprehen nëse janë dakord që periudha e qëndrimit të nevojshme për aplikimin për shtetësi të reduktohet në 5 vjet. Aktualisht, aplikimi është i mundur vetëm pas 10 vitesh qëndrimi të pandërprerë në Itali. Fëmijët e emigrantëve kanë të drejtë të aplikojnë vetëm pasi mbushin 18 vjeç dhe nëse kanë lindur e jetuar vazhdimisht në vend.
Për më tepër, ligjet aktuale favorizojnë trashëgiminë gjaku, duke u lejuar shtetësinë atyre me prejardhje italiane, edhe nëse nuk kanë jetuar kurrë në vend. Kjo ka bërë që mijëra shtetas nga Amerika Latine ta marrin shtetësinë italiane në bazë të prejardhjes.
Kundërshtitë dhe sfidat për pjesëmarrje
Megjithëse masat mbështeten nga partitë e majta, sindikatat dhe shoqëria civile, qeveria e krahut të djathtë e kryeministres Giorgia Meloni nuk i mbështet. Meloni është shprehur se do të shkojë në votime, por nuk do të votojë, gjë që është kritikuar si përpjekje për të mos ndihmuar në arritjen e kuorumit. Për të qenë i vlefshëm, referendumi kërkon pjesëmarrjen e më shumë se 50% të votuesve, një shifër që nuk është arritur në Itali që nga viti 2011.
Kundërshtarët, si zëvendëskryeministri Matteo Salvini, e kanë cilësuar referendumin si “të rrezikshëm” dhe si një përpjekje për të “shpërndarë shtetësinë pa kritere”.
Efektet sociale dhe ekonomike të reformës
Sipas studimeve, natyralizimi ka efekte pozitive në integrimin e emigrantëve: ata kanë më pak gjasa të jenë të papunë, fitojnë më shumë dhe përshtaten më mirë në tregun e punës. Në një vend me një nga nivelet më të ulëta të lindshmërisë në Europë dhe me një popullsi që plaket shpejt, shumë ekonomistë e shohin emigracionin si zgjidhje për të ardhmen ekonomike të Italisë.
Sipas sondazheve të fundit, megjithatë, pjesëmarrja pritet të jetë nën pragun e nevojshëm për vlefshmërinë e referendumit, duke rrezikuar që propozimet të dështojnë pavarësisht mbështetjes së gjerë shoqërore.
