Ngjarja e rëndë e ndodhur mbrëmë në Tiranë, ku siç tregojnë deri tani hetimet – një makinë me fëmijë u sulmua gabimisht vetëm sepse targa i ngjante asaj të shënjestrës së vërtetë – bashkëshortes së rivalit të Ervis Martinajt – ka tronditur thellë opinionin publik.
Nga atentati mbetën katër të plagosur, mes tyre një 11-vjeçar që ndodhet në gjendje kritike për jetën, në një ditë që për të duhej të ishte festë: ditëlindja.
Ata u ndoqën në një aks ku kryeministri i vendit kalon çdo ditë për të shkuar në shtëpi në Surrel!
Ky sulm rikthen me forcë fantazmat e së kaluarës, duke na kujtuar vitet më të errëta të kriminalitetit në vend, kur përplasjet mafioze shtriheshin edhe mbi të pafajshmit.
Shqipëria sot duket gjithnjë e më shumë si një version ballkanik i Meksikës, ku vriten gra e fëmijë pa mëshirë.
Pse krimi është rigjallëruar pikërisht tani?
Fillimi i fushatës elektorale shpesh sjell tensione politike dhe sociale. Në këtë kontekst të turbullt, grupet kriminale përfitojnë nga përqendrimi i ulët i vëmendjes shtetërore ndaj rendit publik dhe nga përdorimi i politikës si mburojë apo kanal ndikimi.
Rivalitetet e vjetra brenda botës së krimit të organizuar, të cilat ndoshta kishin mbetur pezull pas zhdukjes së figurave si Ervis Martinaj, duket se kanë nisur të shpërthejnë sërish.
Por ka edhe një tjetër faktor shqetësues që po ngrihet në opinion publik: opozita ka hedhur akuza të drejtpërdrejta se në burgje, veçanërisht në ato me regjim të posaçëm si “41-bis”, ka lëvizje të dyshimta.
Dyshohet se individë të rrezikshëm mund të kenë dalë ose të jenë larguar nga kontrolli i rreptë, duke rifituar mundësinë për të dhënë urdhra për atentate dhe larje hesapesh.
Nëse kjo është e vërtetë, atëherë nuk jemi thjesht përballë një atentati të izoluar, por në prag të një vale të re dhune, e ndihmuar nga shpërbërja e kontrolleve shtetërore mbi kriminelët më të rrezikshëm.
Çfarë sinjalizon kjo ngjarje për të ardhmen e afërt?
– Një rikthim i hapur i dhunës së organizuar në qytetet kryesore.
– Një klimë frike tek qytetarët e zakonshëm, që shohin se as fëmijët nuk janë më të sigurt.
– Një sfidë serioze për shtetin, sidomos për Policinë dhe Prokurorinë, për të rikthyer kontrollin dhe për të garantuar zgjedhje të lira dhe të sigurta.
– Një krizë besimi te drejtësia dhe qeverisja, nëse vërtet ndodhin “manovra të fshehta” në sistemin penitenciar.
Në fund, atentati i mbrëmshëm nuk është një rastësi. Është pasqyra e një shoqërie ku krimi i organizuar ende ndjehet më i fortë se shteti, dhe ku në prag të fushatave elektorale, dhuna rikthehet si një instrument presioni dhe kontrolli.
