Shkollat publike dhe jopublike në Shqipëri kanë shpërndarë këshilla për prindërit për një komunikim të shëndetshëm me fëmijën pas një ngjarjeje traumatike
Prindërit luajnë një rol thelbësor në ndihmën që i japin fëmijës për të përballuar situatat e vështira dhe të papritura. Qasja e duhur në komunikim dhe trajtimi i informacionit në mënyrë të matur janë vendimtare për mirëqenien emocionale të fëmijës. Ja si duhet të veproni:
1. Komunikim i Hapur dhe i Sinqertë
Siguroni një komunikim të hapur, të qetë dhe të vërtetë për ngjarjen. Shpjegoni situatën me fjalë të thjeshta dhe të përshtatshme për moshën e fëmijës.
Inkurajoni fëmijën të shprehë ndjenjat dhe mendimet e tij pa pasur frikë nga gjykimi. Lejojeni të bëjë çdo pyetje që e shqetëson dhe dëgjojeni me vëmendje.
Nëse nuk keni të gjitha përgjigjet, tregohuni të sinqertë dhe sigurojini se do të përpiqeni të merrni më shumë informacion.
2. Nxitja e Identifikimit të Emocioneve
Ndihmoni fëmijën të emërtojë ndjenjat e tij. Përdorni pyetje si: “Si të bën të ndihesh kjo situatë?” ose sugjeroni mënyra të thjeshta për të shprehur emocionet: “Unë ndihem i frikësuar, po ti?”
Mos i minimizoni ndjenjat e tij me fraza si “Mos u shqetëso, nuk ka asgjë.” Në vend të kësaj, përforconi faktin që ndjenjat e tij janë të vlefshme: “Është normale të ndihesh kështu. Unë jam këtu për ty dhe do ta kalojmë bashkë këtë situatë.”
3. Krijimi i Një Ambienti të Sigurt
Siguroni fëmijën që është i mbrojtur dhe i rrethuar nga njerëz që kujdesen për të. Krijoni një atmosferë të ngrohtë dhe mbështetëse në shtëpi.
Kufizoni ekspozimin ndaj informacionit të tepërt ose dramatik nga mediat dhe rrjetet sociale, të cilat mund të rrisin ankthin.
4. Modelimi i Sjelljeve Pozitive
Jini një model qetësie dhe vetëkontrolli. Reagimet tuaja janë një shembull i drejtpërdrejtë për fëmijën. Nëse ju tregoni qetësi, edhe fëmija do të ndihet më i sigurt.
Nëse është e përshtatshme, ndani me maturi emocionet tuaja për të treguar që është normale të ndihen të shqetësuar: “Edhe unë ndihem pak i shqetësuar, por e di që jemi të sigurt dhe po kujdesemi për gjithçka.”
5. Ruajtja e Stabilitetit përmes Rutinës
Përpiquni të ruani rutinat e përditshme të fëmijës si oraret e gjumit, ushqimit dhe aktiviteteve të zakonshme. Stabiliteti ndihmon fëmijën të ndiejë normalitet dhe siguri.
Përfshini aktivitete relaksuese ose argëtuese për të ndihmuar në uljen e stresit.
6. Kërkimi i Ndihmës Profesionale
Nëse vini re shenja të shqetësimit të vazhdueshëm ose të intensifikuar te fëmija, kërkoni ndihmën e një psikologu.
Diskutoni situatën me mësuesit ose shërbimet psiko-sociale të shkollës për të siguruar mbështetje të plotë dhe të integruar për fëmijën.
Komunikimi i sinqertë, mbështetja emocionale dhe krijimi i një mjedisi të qëndrueshëm janë thelbësore për të ndihmuar fëmijën të përballojë situatat traumatike. Si prind, prania dhe mbështetja juaj është burimi kryesor i sigurisë dhe forcës për fëmijën tuaj. Në rastet kur situata duket më e ndërlikuar, mos hezitoni të kërkoni ndihmë nga specialistët.
