Nën udhëheqjen e Kancelarit Friedrich Merz, vendi po ndërmerr hapat më radikalë të politikës ushtarake që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.
Qëllimi i Merz është i qartë: ta bëjë Bundeswehr-in “forcën më të fortë ushtarake konvencionale në Evropë”. Kjo deklaratë, siç vëren “Economist” në një artikull, nuk është thjesht simbolike.
Ajo shpreh vetëbesimin e ri të Berlinit dhe qëllimin e tyre për të marrë një rol udhëheqës në sigurinë evropiane, në një kohë kur Rusia po kërcënon përsëri kontinentin dhe Shtetet e Bashkuara nuk shihen më si një garantues i caktuar i mbrojtjes evropiane.
Prova më e habitshme e këtij ndryshimi ishte ceremonia ushtarake më 22 maj në Vilnius. Për herë të parë që nga viti 1945, tanket gjermane u vendosën përgjithmonë jashtë vendit, duke formuar Brigadën Lituaneze, pjesë e angazhimit të Berlinit ndaj NATO-s.
Pesha simbolike e këtij akti është e madhe. Për dekada të tëra, politikanët gjermanë i kanë shmangur lëvizje të tilla, në sfondin e kujtimeve të Luftës së Dytë Botërore dhe një perceptimi të thellë shoqëror të përmbajtjes ushtarake. Megjithatë, sot situata po ndryshon.
Ndërtimi i “mburojës evropiane”
Ndryshimi i Berlinit shoqërohet me investime të konsiderueshme. Merz dhe Ministria e Mbrojtjes janë zotuar të rrisin në mënyrë drastike buxhetin e mbrojtjes me qëllim rinovimin e arsenalit, forcimin e gatishmërisë dhe mbushjen e boshllëqeve në personel.
Në të njëjtën kohë, sektori industrial po forcohet gjithashtu. Porositë e reja për tanke Leopard, sisteme raketash dhe sisteme mbrojtëse elektronike po aktivizojnë industritë gjermane të mbrojtjes. Në zemër të kësaj strategjie është dëshira për autonomi strategjike – jo vetëm për Gjermaninë, por për të gjithë Evropën.
Megjithatë, transformimi i Bundeswehr-it nuk është një detyrë e lehtë. Infrastruktura ushtarake vazhdon të plaket, mungesat e personelit janë të përhapura dhe pranimi shoqëror nuk është i garantuar.
Shoqëria gjermane mbetet e ndarë. Disa e mirëpresin vendosmërinë e Merz dhe besojnë se vendi duhet të marrë përsipër përgjegjësi më të mëdha. Të tjerë kanë frikë se një rol i shtuar ushtarak mund të shkaktojë tensione, veçanërisht me përgjegjësinë historike të së kaluarës ende të freskët.
Një Berlin i ri në një Evropë të re
Ajo që po bëhet e qartë është se Gjermania nuk po kërkon thjesht kompetencë mbrojtëse. Ajo po kërkon një rol strategjik, pushtet dhe ndikim në arkitekturën evropiane të sigurisë.
Dhe nëse plani Merz ka sukses, Berlini do të jetë në gjendje jo vetëm të mbrojë veten, por edhe të udhëheqë Evropën politikisht dhe ushtarakisht.
Fuqia e re ushtarake gjermane nuk është më një fantazmë e së kaluarës – është baza e një realiteti të ndryshëm gjeopolitik që po merr formë para syve tanë.
