Shumë përpara se të njihej si Papa Françesku, udhëheqësi shpirtëror i më shumë se një miliard katolikëve në mbarë botën ishte thjesht Jorge Mario Bergoglio, një djalosh 12-vjeçar nga lagjja Flores e Buenos Airesit, i dashuruar me një vajzë të quajtur Amalia Damonte.
Historia e tyre e hershme e dashurisë u kthye në një episod prekës të jetës së Papës, që tregon për rrugën e tij njerëzore para se të merrte rrugën e klerikut. Në një letër dashurie drejtuar Amalias, Jorge i vogël i shkroi: “Nëse nuk martohem me ty, do të bëhem prift”, shoqëruar me një vizatim të një shtëpie – një ëndërr e thjeshtë për një jetë të përbashkët.
Por siç ndodh shpesh në historitë e dashurisë rinore, jeta mori një kthesë tjetër. Në një intervistë të rrallë, Amalia Damonte tregoi se ishte nëna e saj ajo që e ndaloi këtë lidhje të pafajshme. “Ishte një ndjenjë fëmijërie, e pastër, por mami nuk e pa kështu”, tha ajo me një buzëqeshje nostalgjike.
Sot, ndërsa Papa Françesku është një figurë botërore e respektuar për thjeshtësinë dhe përkushtimin e tij ndaj të varfërve, historia e tij me Amalian na kujton se edhe shenjtorët e kohëve tona vijnë nga udhëtime të zakonshme njerëzore – ku zemra e fëmijërisë mund të gjurmojë rrugëtimin drejt misionit hyjnor.
