Nga Albert Vataj
Mbrëmjen e së shtunës, më 19 korrik, qyteti i Elbasanit humbi një nga bijtë e tij më të dashur, një klerik dhe patriot që për dekada qe zëri dhe zemra e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. At Nikolla Marku, prifti i Kishës “Shën Maria” në lagjen Kala, u largua nga kjo jetë në moshën 77-vjeçare, pas një beteje të gjatë e të rëndë me sëmundjen.
Lindur dhe rritur në Elbasan, At Nikolla nuk ishte thjesht një prift. Ai i përkiste atij brezi të rrallë klerikësh që nuk e panë kurrë thirrjen shpirtërore si një status, por si një kryq fisnik që duhej mbajtur me përulësi, devocion dhe dashuri. Në çdo predikim, në çdo fjalë, në çdo hap të tij, ai mishëronte besimin dhe dashurinë për vendin dhe kombin. Ai qe një nga zërat më të fuqishëm të autoqefalisë shqiptare, duke mbrojtur me vendosmëri identitetin shpirtëror e kombëtar në kohëra jo gjithnjë të lehta.
Kisha “Shën Maria”, e ndërtuar mbi themele shekullore dhe e shpallur monument kulture në vitin 1963, nuk ishte thjesht vendi i shërbesave të tij. At Nikolla e ktheu atë në një qendër të gjallë shpirtërore, ku gjeje jo vetëm aromën e temjanit dhe tingujt e lutjes, por edhe fjalën e mençur, këshillën e butë dhe dorën e hapur për çdo njeri në nevojë. Aty, brenda mureve me histori të lashtë, ai ndërtoi ura mes njerëzve, bashkoi breza dhe la gjurmë që nuk shuhen.
Në gëzime e në hidhërime, në dasma, pagëzime apo varrime, At Nikolla ishte aty – me buzëqeshjen e tij të ngrohtë dhe me zemrën që nuk njihte kufij. Një figurë që nuk e ndau asnjëherë fenë nga dashuria për njeriun, një misionar i heshtur i shërbimit të përulur.
Sot, më 20 korrik, në orën 17:00, familjarë, miq, bashkëqytetarë e besimtarë do t’i japin lamtumirën e fundit At Nikolla Markut, aty ku ai jetoi dhe shërbeu deri në frymën e fundit: në Kishën “Shën Maria” të Elbasanit.
Pritja për ngushëllime po zhvillohet po aty, mes lotësh dhe lutjesh të heshtura, mes kujtimesh të bukura dhe një respekti të madh që bashkon një qytet të tërë.
Largimi i tij nuk është një humbje vetëm për komunitetin ortodoks, por për gjithë Elbasanin dhe më gjerë. Ai la pas një trashëgimi që nuk matet me fjalë: një jetë të tërë përkushtimi, një dritë që nuk shuhet kurrë, një kujtim që mbetet frymëzim për këdo që beson në Zot, në atdhe dhe në dashurinë për njerëzit.
U prehtë në paqe, At Nikolla! Emri yt do të mbetet një bekim dhe një kujtim i gjallë në zemrat e të gjithëve që të njohën.
